خلاصه کتاب هوش مصنوعی ۲۰۴۱ اثر کای فو لی و چن کیوفان

با مطالعه خلاصه کتاب هوش مصنوعی ۲۰۴۱ در سایت دیتا یاد می‌آموزیم که چگونه هوش مصنوعی زندگی ما را در دو دهه آینده متحول خواهد کرد.

اغلب به نظر می رسد که دنیای مدرن به نوعی فانتزی علمی تخیلی است. چه کسی فکرش را می‌ کرد که روزی از ابزارهای خانگی بخواهید یک آهنگ برایتان پخش کنند، یا اینکه موبایلی در جیب خود داشته باشید تا زمان پیاده‌ روی را به شما یادآوری کند؟

اما این تازه شروع کار است. توسعه یادگیری عمیق و فراگیری زبان طبیعی، نوآوری‌ های هوش مصنوعی را گسترش می‌ دهد. خودروها و سیستم های خودران هم اکنون در حال توسعه هستند.

ویدیوهای دیپ ‌فیک ( جعل صدا و تصویر شخص با استفاده از هوش مصنوعی و ایجاد فیلم به ظاهر واقعی از شخص) و بازی‌ های واقعیت مجازی چنان گسترش پیدا می کنند که تشخیص داستان از واقعیت دشوار است.

هر یک از بخش های زیر با یک داستان کوتاه و تخیلی در مورد اینکه جهان در سال 2041 چه شکلی می ‌شود آغاز می گردد، یعنی 20 سال پس از توسعه هوش مصنوعی و تجزیه و تحلیل تأثیر این تحولات بر جامعه. این موضوع به شما کمک می کنند تا برای انقلاب هوش مصنوعی آماده شوید.

هوش مصنوعی هم می تواند به شما کمک کند زندگی خود را بهینه کنید و هم می تواند داده های شما را به سلاح تبدیل کند.

در سال 2041 در بمبئی، خانواده نایانا با ثبت نام در یک شرکت بیمه جدید به نام بیمه گانش، حق بیمه خود را به طور چشمگیری کاهش دادند. آنها باید موافقت می کردند که تمام اطلاعات شخصی خود را با شرکت به اشتراک بگذارند.

گانش به این خانواده دستور داد که از یک تیم برنامه ریزی برای چیزهای گوناگون از سرمایه گذاری گرفته تا یافتن بهترین معاملات در سوپرمارکت استفاده کنند، بنابراین در چند هفته آینده، تلفن های آنها دائماً مورد بررسی قرار می گرفتند.

تیم برنامه ریزی به آنها می گفتند چه زمانی آب بنوشند، به پدربزرگش دستور دادند که آهسته تر رانندگی کند و آنقدر در مورد سیگار کشیدن پدرش شکایت می کردند که در نهایت او سیگار را ترک کرد. با هر تصمیم درستی که می گرفتند، حق بیمه آنها کاهش می یافت.

این موضوع یک برد-برد برای همه به نظر می رسید. اما وقتی نایانا عاشق مردی شد که در محله ای کمتر ثروتمند زندگی می کرد، حق بیمه خانواده افزایش یافت. به نوعی، هوش مصنوعی استنباط کرده بود که او از موقعیت اجتماعی متفاوتی برخوردار است و آن را به عنوان خطری برای سلامتی خانواده تفسیر کرده بود!

داستان نایانا بینشی دلخراش در مورد اینکه چگونه هوش مصنوعی می تواند تبعیض موجود در جامعه را بازتولید کند، ارائه می دهد. یکی از مهم ترین پیشرفت های هوش مصنوعی در دهه گذشته، یادگیری عمیق بوده است.

یادگیری عمیق به رایانه ها اجازه می دهد تا پیش بینی کنند، داده ها را طبقه بندی کنند و الگوها را تشخیص دهند. یادگیری عمیق فناوری ای است که فیس بوک برای ایجاد توصیه های شخصی و به حداکثر رساندن زمانی که در شبکه خود می گذرانید، استفاده می کند.

با تجزیه و تحلیل هر کلیکی که انجام می ‌دهید و مقایسه داده‌ هایتان با میلیون ‌ها مورد دیگر در سیستم، این پلتفرم می ‌تواند دقیقاً پیش ‌بینی کند که چه چیزی شما را درگیر می‌ کند. یادگیری عمیق می تواند مزایای بسیار زیادی داشته باشد.

هوش مصنوعی می تواند میلیون ها نقطه داده را تجزیه و تحلیل کند و ارتباطاتی ایجاد کند که عملکرد ذهن انسان را از بین ببرد. اما هوش مصنوعی فاقد جزئیات و پیچیدگی تفکر انسان است، نمی تواند از تجربیات شخصی، مفاهیم انتزاعی یا عقل سلیم استفاده کند و در برابر تعصب و تبعیض آسیب پذیر است.

در داستان نایانا، اپلیکیشن نمی ‌دانست که عشق او نسبت به یک «طبقه خاص در هند» متفاوت است و این مسابقه از نظر اجتماعی نامطلوب تلقی می ‌شود. اما با تجزیه و تحلیل داده‌ های خانواده‌ اش و ردیابی محل زندگی‌ اش، همچنان نشان داد که این مسابقه برای سلامتی خانواده نایانا “تهدیدی” خواهد بود.

یادگیری عمیق در سال های آینده رایج تر و قدرتمندتر خواهد شد. این سوال که چگونه هوش مصنوعی را برای کل جامعه مفید کنیم، یکی از فوری ترین دغدغه های ما در آینده نزدیک خواهد بود.

تا سال 2041، دیپ فیک ها چنان متقاعدکننده خواهند شد که تشخیص تقلب تقریبا غیرممکن است.

آماکا ترسیده بود. یک شرکت مخفی به نام لیل از او خواسته بود تا از مهارت های خود به عنوان یک برنامه نویس خبره برای ایجاد یک ویدیوی دیپ فیک استفاده کند.

او مجبور شد ویدئویی از یک سیاستمدار برجسته نیجریه ای بسازد که به رفتارهای ناهنجار خود اعتراف می کند. اگر آماکا از انجام این کار امتناع می کرد، شرکت یک ویدیوی جعلی از خود او منتشر می کرد که نشان می داد آماکا مرد دیگری را در یک کلوپ شبانه می بوسد. در نتیجه این عمل می تواند او را به زندان بیاندازد و مشکلات بزرگتری بین او و خانواده اش ایجاد کند.

در سال 2018، ویدئویی از اوباما، رئیس‌جمهور سابق، که رئیس‌جمهور ترامپ را “معموم” خطاب می‌ کرد، در فضای مجازی پخش شد و غوغایی به پا کرد. این ویدئو واقعی نبود و یک دیپ ‌فیک بود که توسط Buzzfeed (نام یک اپ در فضای مجازی) برای نشان دادن آنچه با فناوری هوش مصنوعی امکان ‌پذیر است، ایجاد شد و به مردم هشدار داد که نسبت به آنچه می‌ بینند شک داشته باشند.

برای توسعه فناوری ساخت دیپ ‌فیک، توسعه ‌دهندگان ابتدا باید پردازش و درک تصاویر را به رایانه ‌ها آموزش دهند. بنابراین آنها از مغز انسان که دارای قشر بینایی است الهام گرفتند. این برنامه اطلاعات مربوط به یک تصویر را قبل از ارسال آن به نئوکورتکس جمع ‌آوری می ‌کند، اطلاعات را پردازش می ‌کند و سپس معنای پیچیده‌ تری را به آنچه که دیده می ‌شود، اختصاص می ‌دهد.

با استفاده از این مدل، طراحان یک شبکه عصبی کانولوشن یا CNN ایجاد کردند. شما برای ایجاد دیپ فیک، به نوع خاصی از فناوری به نام شبکه زایای دشمن گونه یا GAN نیاز دارید که از دو CNN تشکیل می شود.

یکی از اینها “جعل کننده” است که ده ها میلیون پیکسل را در هر تصویری که می بیند تجزیه و تحلیل می کند و ویژگی های منحصر به فرد هر تصویر را انتخاب می کند. اگر جاعل تصاویر مثلاً سگ ها را تجزیه و تحلیل کرده باشد، می تواند تصویر سگ جعلی را ترکیب کند. سپس این را به دومین CNN در شبکه که نوعی “پلیس قضایی” است، می فرستد.

این بخش تصویر جعلی را در برابر تصاویر واقعی آزمایش می کند و جعل کننده را از هرگونه خطا مطلع می سازد. سپس جاعل از این بازخورد برای بهبود تصویر استفاده می کند و آن را برای پلیس قضایی می فرستد. این چرخه میلیون ها بار تکرار می شود، تا زمانی که سگ تقلبی از سگ واقعی قابل تشخیص نیست.

از این فرآیند می توان برای ایجاد ویدیوهای عمیق و همچنین تصاویر بسیار قانع کننده استفاده کرد. البته این می تواند عواقب خطرناکی داشته باشد. براساس داستان آماکا، دیپ فیک می تواند به عنوان سلاح سیاسی، بی اعتبار کردن نامزدها یا گسترش تبلیغات استفاده شود. همچنین می توان از آنها برای ارعاب یا باج گیری افراد استفاده کرد.

در دنیای واقعی، در سال 2019، انبوهی از پورن های دیپ جعلی با چهره افراد مشهور به این سایت ها سرازیر شد. برای مقابله با دیپ فیک، برنامه نویسان نرم افزاری را ایجاد کردند که می تواند ناهنجاری هایی را که چشم انسان نمی بیند، تشخیص دهد. اما دیپ فیک ها به همان سرعت در حال پیشرفت هستند!

همراهان هوش مصنوعی به افراد کمک می کنند تا روش های جدید را یاد بگیرند.

پدر و مادر گلدن اسپارو زمانی که او پسر جوانی بود در یک تصادف رانندگی کشته شدند و به همین خاطر او را به یک پرورشگاه فرستادند. افرادی که در آنجا از او مراقبت می کردند یک دوست خاص برای او پیدا کردند، همراهی که او را آتومان (ابرقهرمان مورد علاقه او) نامید.

برای دیدن آتومان، گلدن اسپارو نیاز به استفاده از عینک مخصوص با رابط واقعیت مجازی داشت. او از این عینک همیشه استفاده می کرد. آتومان یک همراه کامل بود، زیرا همه چیز را در مورد اسپارو می دانست و به ابر داده خود دسترسی داشت.

یک روبان بیومتریک متصل به مچ دست اسپارو، جریان ثابتی از اطلاعات بی ‌درنگ در مورد وضعیت فیزیولوژیکی و همچنین رفتار او را فراهم می‌ کرد. آتومان بهترین دوست او شد و به او در انجام تکالیفش کمک کرد، به سوالاتش پاسخ داد و برایش برنامه ریزی کرد. اما مهمتر از همه، او دائماً با اسپارو که یک شریک گفتگوی ایده آل برای یک پسر جوان منزوی بود، صحبت می کرد.

اگرچه اکثر مردم یک همراه مجازی پشتیبان مانند آتومان ندارند، اما بسیاری از آنها با دستیاران هوش مصنوعی ارتباط برقرار می کنند. برای مثال هنگام تغییر رزرو پرواز، با یک دستیار خودکار گفتگو می‌ کنند.

دانشمندان علوم کامپیوتر ده ها سال است که در تلاش بوده اند تا به رایانه ها ظرفیت صحبت با انسان ها را بدهند. اما تا همین اواخر، این تلاش ‌ها به دلیل آموزش فشرده رایانه‌ ها برای پاسخگویی به درخواست ‌های مکالمه، محدود بود.

اختراع “ترانسفورماتور” گوگل در سال 2017 همه اینها را تغییر داد. ترانسفورماتور یک شبکه عصبی انتقال توالی است. این برنامه با تجزیه و تحلیل میلیون ‌ها صفحه متن، می‌ تواند الگوهای مکالمه را شناسایی کند و پیش‌ بینی کند که در پاسخ به یک عبارت داده شده چه چیزی باید بدون دخالت انسانی بگوید.

اخیراً مؤسسه OpenAI دستگاه خود را راه اندازی کرده است که می تواند سبک هر نویسنده ای را کپی کند و شعر بنویسد. این متن بوسیله بازخورد متن ماشینی ایجاد می شود که خواندن آن به طور متوسط به اندازه عمر 500000 انسان طول می کشد.

به یاد داشته باشید که چگونه آتومان در انجام تکالیف به اسپارو کمک کرد؟ این تحولات، پتانسیل تغییر کامل آموزش را دارد. «معلم ‌های» خصوصی هوش مصنوعی می‌ توانند به دانش ‌آموزانی که در کلاس‌ های درسی شلوغ اطلاعاتی دریافت نمی‌ کنند، توجه کنند.

آموزگاران هوش مصنوعی می توانند معلمان را از برخی از سنگین ترین وظایف خود، مانند نمره دادن به مقالات، تعیین تکالیف و پاسخ دادن به سؤالات معمول رها کنند. اما همچنان، معلمان انسانی نقش اساسی در کمک به دانش‌آموزان برای توسعه هوش هیجانی، خلاقیت، مهارت‌ های اجتماعی و همه چیزهایی که انسان ‌ها بر خلاف همراهان هوش مصنوعی، در آنها برتری دارند، خواهند داشت.

هوش مصنوعی مراقبت های بهداشتی را در زمان کووید متحول خواهد کرد

چن نان بخشی از اصطلاح کووید است که در دو دهه پس از شیوع COVID-19 و ویران کردن جهان رشد کرد. او حتی نمی تواند زمانی را به خاطر بیاورد که مردم از بیمار شدن نمی ترسیدند. کووید هر سال به عنوان آنفولانزای فصلی باز می گردد. همه باید از یک غشای حسگر زیستی روی مچ دست خود استفاده کنند تا داده های فیزیولوژیکی را در زمان واقعی منتقل کند.

نان خاطره ای دردناک از مرگ پدربزرگ و مادربزرگش در اولین روزهای شیوع بیماری دارد و آنقدر می ترسد که خودش به این بیماری مبتلا شود که هرگز آپارتمانش را ترک نمی کند. هر چیزی که او نیاز دارد ضدعفونی می شود و توسط ربات های تحویل به درب خانه آورده می شود.

ربات های خانگی به او کمک می کنند تا همه چیز را تمیز نگه دارد. او به صورت آنلاین کار می کند. بنابراین هیچ دلیلی برای ترک خانه وجود ندارد، جز اینکه او کاملاً منزوی شده است. با این حال چگونه می تواند روابطی برقرار کند یا عاشق شود؟

داستان چن نان نگاهی گمانه‌ زنانه به این است که کووید در بلندمدت چه اثراتی بر زندگی مردم می‌تواند بگذارد. اما یک چیز واضح است: تحولات در هوش مصنوعی در زمینه درمان ویروس، به افراد اجازه می دهد تا رفتار خود را برای جلوگیری از ابتلا به آن تطبیق دهند.

حتی در حال حاضر، تکیه بر تلفن هوشمند برای محاسبه خطر عفونت غیرمعمول نیست و بسیاری از کشورها برنامه ‌هایی را برای شناخت فرد آلوده و ارسال هشدار به دیگران طراحی کردند. گسترش این برنامه ‌ها احتمالاً منجر به دعواهای تلخ بر سر حفظ حریم خصوصی در مقابل ایمنی می ‌شود.

امروزه افراد، ملزم به اثبات وضعیت واکسیناسیون خود از طریق کد QR در یک اپلیکیشن هستند. در آینده، شاید آنها نیاز به پوشیدن غشاهای حسگر زیستی داشته باشند، که داده ‌های فیزیولوژیکی را منتقل می ‌کند و نشان می ‌دهد که واکسیناسیون آنها چه زمانی منقضی می ‌شود.

پزشکان با دیجیتالی شدن سوابق بهداشتی، به طور فزاینده ای به هنگام تشخیص و درمان بیماری ها به این برنامه ها اعتماد می کنند و این نرم افزار های جدید سرعت توسعه واکسن کووید را متحول خواهند کرد.

کووید ممکن است اثرات طولانی مدتی بر سلامت روانی و عادات اجتماعی بشریت داشته باشد. در حالی که اکثر مردم به طور کامل از دنیا پنهان نمی ‌شوند، بسیاری از آنها در مورد اینکه کجا می ‌روند و چه کسانی را می‌ بینند بسیار محتاط ‌تر عمل می کنند.

فناوری‌ های هوش مصنوعی مانند ربات ‌های تحویل به فعال کردن این تغییرات در رفتار کمک می ‌کنند. اما این ربات ها تا کنون نتوانسته اند عشق را تجربه کنند. بنابراین افرادی که مانند چن نان خود را مستاصل از ارتباط رو در رو می بینند، در نهایت مجبور می شوند خانه هایشان را ترک کنند.

واقعیت ترکیبی، مرز بین دنیای واقعی و خیالی را محو خواهد کرد.

جلسه در اتاقی تاریک با نور شمع های سوسوزن و گلبرگ های رز روی میز برگزار شد. آیکو احساس هیجان و ترس کرد. پیرزنی مراسم را آغاز کرد. ناگهان میز به شدت شروع به لرزیدن کرد و صدای زن به صدای یک مرد جوان تبدیل شد. آیکو می دانست که هیروشی سوپر استار راک در شرایطی مرموز مرده بود.

آیکو در یک بازی XR یا “واقعیت تعمیم یافته” شرکت می کرد. این به او این امکان را می داد که احساس کند واقعاً با مردی که بسیار تحسینش می کند صحبت می کند. در واقع، عینک XR او به او اجازه می ‌داد تا روح خود را در زمانی که او انتظارش را نداشت، ببیند.

داستان کاملاً متناسب با علایق، خواسته ‌ها و ترس ‌های او بود. پرسشنامه گسترده ‌ای که او در گوشی هوشمند خود پر کرده بود، از این موضوع مطمئن بود. بازی ایکو بسیار فراگیر بود، زیرا تنها حاوی عناصر واقعیت مجازی که در آن او دنیایی تخیلی را از طریق عینک خود می دید، نبود.

همچنین هیروشی در محیط های آشنا مانند خانه اش یا یک خیابان شلوغ برای او ظاهر شد و او با عناصر موجود در محیط فیزیکی واقعی تعامل داشت. این واقعیت ترکیبی، آخرین پیشرفت در XR است. این برنامه هنوز در مراحل اولیه توسعه است، زیرا به فناوری پیچیده ای نیاز دارد که امکان تشخیص اشیاء در صحنه و مهارت های زبان طبیعی را فراهم می کند. اما در بیست سال آینده بسیار برجسته تر خواهد شد و مرز بین داستان و واقعیت را محو خواهد کرد.

فناوری ‌هایی مانند لنزهای تماسی XR و هدفون‌ های داخلی نامرئی، استفاده از این فناوری ‌ها را بسیار طبیعی ‌تر و یکپارچه ‌تر از امروز می‌ کنند. دستکش‌ های لمسی و لباس ‌های فرم بدن به بازیکنان این امکان را می‌ دهند که احساس گرما یا سرما کنند و حتی می ‌توانند لمس را شبیه‌ سازی کنند.

کاربرد آشکار این فناوری ‌ها، بازی‌ های همه جانبه ‌ای، مانند آنچه آیکو بازی می‌ کرد، است. اما می ‌توان از این فناوری برای شبیه‌ سازی شرایط جنگی به ‌عنوان تمرین ‌های آموزشی نظامی استفاده کرد، به جراحان جوان اجازه داد تا مهارت‌های خود را بر روی یک بیمار مجازی تمرین کنند، یا به دانش ‌آموزان اجازه داد تا با شخصیت ‌های تاریخی در کلاس درس «ملاقات» کنند.

XR این پتانسیل را دارد که به نحوه بازی، یادگیری و کار ما کمک زیادی کند، اما می توان از آن نیز سوءاستفاده کرد. اگر مردم تمام روز از عینک XR استفاده کنند، به یک برنامه اجازه می دهند به تمام داده های آنها دسترسی داشته باشد و جزئیات مربوط به زندگی شخصی آنها را جمع آوری کند. ما باید به طور انتقادی در مورد آنچه برای آن داده ها اتفاق می افتد فکر کنیم و قوانینی را برای محافظت از حریم خصوصی کاربران ایجاد نماییم.

اتومبیل ‌های خودران می‌ توانند سیستم ‌های حمل ‌و نقل ما را متحول کنند، اما دستیابی به فناوری درست کار آسانی نیست.

کمال بعنوان یک خلبان در مرکز آموزشی، وسیله نقلیه خود را در خیابان های کلمبو، شهری در سریلانکا هدایت کرد. وظیفه او نجات گردشگران از حمله تروریستی در یک معبد معروف است. وسیله نقلیه او یک خودروی خودران بود، اما حتی این خودروها نیز می ‌توانند در اثر بلایایی نابود شوند، بنابراین او به هدایت خودرو برای حفظ ایمنی کمک کرد. او در مسیر رسیدن به معبد ماشین‌های توریستی را جمع‌آوری کرد و آنها را در خیابان‌ های آشفته به سمت هتل هدایت نمود.

رویای ایجاد ماشین های کاملاً خودران برای چندین دهه از توسعه دهندگان دور بوده است. واقعیت این است که رانندگی یک عملیات بسیار پیچیده است. تصور کنید سوار ماشینتان می شوید و برای رفتن به جایی آماده می شوید. شما باید از حس ادراک خود برای اسکن صحنه استفاده کنید و به دنبال موانع باشید. زمانی که تصمیم می گیرید برای رسیدن به مقصد خود به کجا بروید، به مهارت های ناوبری و برنامه ریزی قوی نیز نیاز خواهید داشت.

شما باید سایر رانندگان را با دقت تماشا کنید و حدس بزنید که قرار است چه کاری انجام دهند، و دائماً نیاز دارید که تصمیمات فوری در مورد اقداماتی که باید انجام دهید بگیرید.

تقلید از این مهارت ها حتی برای پیچیده ترین رایانه ها نیز بسیار دشوار است. در هنگام رانندگی متغیرهای زیادی وجود دارد. شاید هوا بد باشد، یا عملیات جاده ای در حال انجام است، یا سگی به خیابان می دود. چگونه می توانید یک ربات را برای مقابله با همه این احتمالات مجهز کنید؟

برخلاف سایر آزمایش ‌های هوش مصنوعی، این آزمایش دارای ریسک بالایی است. اگر فیس بوک الگوریتم خود را اشتباه بگیرد، ممکن است یک تبلیغ نامناسب دریافت کند، اما اگر یک خودروی خودران نقصی در فناوری خود داشته باشد، ممکن است کسی را بکشد.

با این حال، رانندگان انسانی نیز در زمان رانندگی سوابق خوبی ندارند. در واقع، سالانه بیش از 1.35 میلیون نفر در تصادفات رانندگی جان خود را از دست می دهند. هنگامی که خودروهای کاملا خودران شروع به حرکت می کنند، می توانند این تعداد را کاهش دهند.

کمال با استفاده از عینک های واقعیت افزوده که محیط اطراف خودرو را روی یک صفحه نمایش بزرگ بازتولید می کرد، توانست خودرو را از یک مکان مجازی به سمت ایمنی هدایت کند.

در حال حاضر استفاده از رانندگان انسانی از راه دور یکی از راه‌ های حفظ ایمنی برای ماشین های خودران است. راه دیگر این است که اساساً نحوه طراحی جاده ها و شهرهایمان را تغییر دهیم. جاده‌ های هوشمندی را تصور کنید که می ‌توانند دائماً با خودروها ارتباط برقرار کنند یا جاده ‌هایی را برای عابران پیاده و خودروها جدا کنند. شاید در آینده این چشم انداز به واقعیت تبدیل شود.

سلاح های خودمختار تهدیدی برای بشریت هستند.

وقتی همسر و پسر مارک در آتش سوزی کالیفرنیا جان باختند، او از غم و اندوه دیوانه شده بود. اما اندوه به زودی به خشم تبدیل شد. علت این آتش ‌سوزی پیشرفت تکنولوژیکی در جهان و در نتیجه تغییرات آب و هوایی بود.

مارک یک فیزیکدان بود که روی مدلی از یک کامپیوتر کوانتومی کار می کرد. او تصمیم گرفت از مهارت ها و دانش خود برای تعطیل کردن دنیایی که برای او درد زیادی ایجاد کرده بود استفاده کند.

او پهپادهای پیچیده ‌ای را ساخت که می ‌توانستند مانند دسته‌ ای از پرندگان در آسمان حرکت کنند و آنها را هدایت کرد تا رهبران تجاری و سایر افرادی را که در تغییرات آب و هوا سهیم بودند، ترور کنند.

همچنین او بنادر بزرگ را هدف قرار داد و با مختل کردن کامل عرصه نفت، مسبب ویرانی شد. این داستان دور از ذهن به نظر می رسد، اما هواپیماهای بدون سرنشین مانند مارک از قبل وجود دارند. در واقع، ارتش اسرائیل، پهپادی ساخته است که می تواند هدف خاصی را شناسایی کرده و با انفجار آن را از بین ببرد.

حتی پهپادهای کمتر پیچیده می توانند خطرناک باشند. اخیرا، نیکلاس مادورو، رئیس جمهور ونزوئلا، نزدیک بود توسط دو هواپیمای بدون سرنشین که مواد منفجره را در حین سخنرانی وی پرتاب کردند، ترور شود.

سلاح‌ های خودمختار مسابقه تسلیحاتی جدیدی را در سراسر جهان ایجاد کرده ‌اند، زیرا قدرت ‌های جهانی برای ایجاد سریع ‌ترین و کشنده ‌ترین سلاح ‌ها می ‌جنگند. البته سلاح‌ های هسته ‌ای مدت ‌هاست این قدرت را دارند که جمعیت عظیمی از مردم را از بین ببرند. اما آنها به عنوان یک عامل بازدارنده برای جنگ عمل کرده اند. فقط دانستن اینکه قدرت های بزرگ دارای سلاح هسته ای هستند برای جلوگیری از حمله آنها به یکدیگر کافی بوده است.

از سوی دیگر، سلاح های خودران را می توان به صورت ناشناس استفاده کرد. اگر کسی نداند از کجا آمده اند، انتقام گرفتن بسیار دشوار است. یعنی هیچ اثر بازدارنده ای وجود ندارد. علاوه بر این، آنها می توانند توسط تروریست هایی مانند مارک که می خواهند هرج و مرج ایجاد کنند یا جنگی مرگبار به راه بیاندازند، در داستان مستقر شوند.

همانطور که هوش مصنوعی با کمک پیشرفت‌ های محاسباتی کوانتومی توسعه می ‌یابد و شتاب می ‌گیرد، سلاح ‌های خودمختار مرگبارتر می‌ شوند. بنابراین، توسعه راه ‌هایی برای محافظت از بشریت در برابر پیامدهای احتمالی ضروری است.

برخی راه‌ حل‌ های پیشنهادی شامل اصرار بر میانجی ‌گری انسانی یا ممنوعیت کامل این نوع سلاح ‌ها به همان شیوه‌ ممنوعیت سلاح‌ های شیمیایی است. اجرای هیچ یک از این راه حل ها آسان نخواهد بود، زیرا به توافق جهانی نیاز دارند. اما ضروری است که اکنون اقدام کنیم.